Fiskihrellir bloggar

Undirritaður neyddist til að yfirgefa vinnustað sinn á hádegi í gær. Hríðskalf í úlpunni við skrifborðið. Fór heim, í góða peysu og beint undir sængina.Finnst þetta bara ekki sanngjarnt. Aftur og nýbúinn eins og sagt er. Skárri í dag þó ég reikni tæpast með að komast til vinnu á morgun. Þegar ég fékk heimsvaldaflensuna hjá Helgu og skáldinu mínu í fyrra voru liðin 15 flensulaus ár.Þeir Bush og Rumsfeld eru að sjálfsögðu undir grun. Og útsendarar þeirra á hverju strái. En maður þraukar. Ekkert annað dugir. Er búinn að sofa mikið og líkaminn er nú besti læknirinn. Hefði þó sannarlega fengið mér day nurse ef það væri tiltækt. Þröstur vinnufélagi minn fékk álíka skratta í sig um daginn. Pabbi hans fór í biðröð á sjúkrahúsinu til að fá flensulyf.Eftir að hafa reitt fram 800 krónur. Þegar kom að honum eftir dúk og disk og hann bar upp erindið brást læknirinn ókvæða við. Sjúklingurinn gæti bara komið sjálfur. Faðirinn tjáði lækninum að hann væri ekki ferðafær. Nú, þá er bara að fá sjúkrabíl. Faðirinn gafst upp, fleygði bleðlinum í lækninn og kvaddi með ófögrum kveðjum. Tókst svo að útvega flensulyf eftir krókaleiðum. Þetta er nú hið frábæra heilbrigðiskerfi okkar í hnotskurn.

Sem ég sit hér sé ég tvö eyru í baðvaskinum. Það er það sem nú sést af herra Raikonen. Búinn að sofa þarna í 3 klukkutíma. Hleypti honum út í nótt kl 4. Nokkru síðar upphófst mikill kattakonsert í stofunni. Svo leið tíminn og konsertinum lauk. Dýrið skreið uppí rúm til fóstra síns og við héldum áfram að sofa. Ekkert er nú dásamlegra en svefninn þegar Lasarus er í heimsókn.Fæ mér sopa af kóki annað slagið. Engin löngun í aðra næringu. Og svona í lokin. Mikið djöfull er nú eldri sonurinn útsmoginn. Hroðaleg pyntingaraðferð sem hann hefur upphugsað. Bestu kveðjur til ykkar allra, ykkar Hösmagi á leið undir sængina aftur.